راهنمای کاربردی بهبود تاب آوری جسمی روانی از منظر طب ایرانی
با شیوع بیماری کوید-19 کادر درمان کشور بویژه در بیمارستان ها دچار چالش های جسمی روانی پرشمار و گوناگونی بوده و هستند. پزشکان و پرستاران در همان حال که باید در پیشگیری از ابتلای خود و خانواده شان بکوشند، ناگهان خود را در کارزارهای گوناگونی یافته اند مانند روبرو شدن با ترس و اضطراب و اندوه دیگران، مواجهه با مرگ های زجرآور برخی بیماران، دشواری حل مساله و ابهام ها و پیچیدگی کار، قرنطینۀ ناگزیر و دوری از خانه و خانواده، تغییر الگوی زندگی روزمره در خواب و خوراک و معاشرت، تضاد نقش و دشوار شدن تامین نیازهای شخصی در بحبوحۀ حوائج درمانی مردم، و چالش ها و مشکلات دیگر. با وجود همۀ این سختی ها، سطوح گوناگون کادر درمان با همت بلند و ارادۀ معطوف به خدمت و شفقت، برای درمان و مددرسانی به بیماران صبورانه کوشیده و از تلاش مخلصانه دریغ نورزیده اند؛ با این حال آگاهیم که افزایش تنش های جسمی و روانی و محیطی و بین فردی در شرایط استرس مزمن، رفته رفته می تواند موجب خستگی کادر درمانی گردد و افراد آسیب پذیرتر را دچار سندرم فرسودگی کند. خستگی و سندرم فرسودگی ممکن است علاوه بر آسیب های روان تنی موجب کاهش کارآمدی نیروی حرفه ای در نظام سلامت کشور گردد. لذا پشتیبانی از سلامت جسمی و ذهنی و عاطفی کادر درمان از نظر اخلاقی و حرفه ای واجب است و باید همزمان با رویکردهای بهداشتی و اجتماعی برای کاهش نیاز به بستری، سطوح گوناگون تاب آوری برای اعضای تیم درمان و مراقبت بیماران نیز فراهم شود. یرای مطالعه بیشتر لطفا فایل ذیل را مطالعه نمایید.
